1 In finem. Psalmus David.
2 [Cæli enarrant gloriam Dei,
et opera manuum ejus annuntiat firmamentum.
3 Dies diei eructat verbum,
et nox nocti indicat scientiam.
4 Non sunt loquelæ, neque sermones,
quorum non audiantur voces eorum.
5 In omnem terram exivit sonus eorum,
et in fines orbis terræ verba eorum.
6 In sole posuit tabernaculum suum;
et ipse tamquam sponsus procedens de thalamo suo.
Exsultavit ut gigas ad currendam viam;
7 a summo cælo egressio ejus.
Et occursus ejus usque ad summum ejus;
nec est qui se abscondat a calore ejus.
8 Lex Domini immaculata, convertens animas;
testimonium Domini fidele, sapientiam præstans parvulis.
9 Justitiæ Domini rectæ, lætificantes corda;
præceptum Domini lucidum, illuminans oculos.
10 Timor Domini sanctus, permanens in sæculum sæculi;
judicia Domini vera, justificata in semetipsa,
11 desiderabilia super aurum et lapidem pretiosum multum,
et dulciora super mel et favum.
12 Etenim servus tuus custodit ea;
in custodiendis illis retributio multa.
13 Delicta quis intelligit?
ab occultis meis munda me;
14 et ab alienis parce servo tuo.
Si mei non fuerint dominati, tunc immaculatus ero,
et emundabor a delicto maximo.
15 Et erunt ut complaceant eloquia oris mei,
et meditatio cordis mei in conspectu tuo semper.
Domine, adjutor meus, et redemptor meus.]